طبق گزارش آماری دفتر شبه خانواده سازمان بهزیستی، در کشور ما هرساله بیش از 2000 کودک به دلیل غفلت، خشونت یا سوء رفتار والدین و همچنین به علت مرگ یا طلاق والدین و درنتیجه از دست دادن سرپرست، در سیستم‌های نگهداری و مراقبتی (مؤسسات شبانه‌روزی و شیرخوارگاهها) پذیرش می‌شوند (سازمان بهزیستی کشور، 2017).

از طرفی دیگر، خانواده‌هایی وجود دارند که به دلایل مختلف از جمله ناباروری مایل به پذیرش این کودکان و تجربه نقش والدینی هستند، بنابراین، فرزندپذیری راهکاری برای تجربه این نقش برای زوجین نابارور و کودکانی است که از مراقبت و عاطفه والدینی محرومند. با همه این‌ها فرزندپذیری بسیار چالش برانگیز است. همه این‌ها سبب می شود که دولت‌ها برای خانوادههای فرزندپذیر به ویژه مادران؛ تسهیلاتی را فراهم کند. تسهیلاتی نظیر مرخصی زایمان، کمک هزینه های درمانی و ... از جمله اقداماتی است که دولتها میتوانند برای این خانوادهها انجام دهند. متاسفانه در ایران با وجود اینکه مادران زیادی هستند که کودکان بی سرپرست را به سرپرستی میپذیرند اما دولت برای ارائه تسهیلات به آنها کوتاهی میکند. این درحالی ست که بعضا این کودکان دارای مشکلات روانی و یا جسمی بوده و حمایت و سرپرستی از آنها بسیار مشکل است.  کمپین مادران فرزندپذیر تلاش دارد تا این موضوع را در جامعه شفاف سازی کرده و از دولتمردان بخواهد قوانینی را برای ارائه تسهیلات به مادران فرزندپذیر وضع کند.